Δωρητές συναισθημάτων, του Βαγγέλη Κακατσάκη
(Χανιώτικα Νέα, 04/10/2016)

 

«Τη θρησκεία μου ονόμασαν ποίηση/ εκεί δεν έχει θεούς παρά μόνο πίστη».

 

Η πρώτη πτυχή με τίτλο “Ποίηση” απ’ το ποίημα “Τρίπτυχο” του Γιώργου Δουατζή. «Κάθε πρωί τον φυλάκιζα/ Εκείνος έφτιαχνε σκάλες με στίχους/ ως τον ουρανό πανύψηλες/ Και κάθε σούρουπο τον έβρισκαν ανάμεσά τους/ να μοιράζει φωτοστέφανα στους αδύναμους». Η δεύτερη με τίτλο “Ποιητής”. «Μαζί αιωρούμαστε/ στη μεγάλη μοναξιά/ στις οδύνες της γέννας/ στο σκληρό σκάψιμο/ στην απόλυτη ευθύνη/ στο βάρος του καθαρτήριου λόγου/ στις ανάσες των καταδύσεων/ στην κατάργηση του χρόνου/ στο άπειρο», η τρίτη με τίτλο “ποιητές” (βλ. Ποιητική συλλογή “Το κόκκινο κασκόλ”, εκδ. “Μανδραγόρας”, 2016).

​

Με αφορμή την ξεχωριστή και πρωτότυπη μουσική – ποιητική εκδήλωση “Διάλογος” (αυτοσχεδιασμοί του πιανίστα Γιώργου Ψυχογιού πάνω στην ποίηση του Γιώργου Δουατζή και με απαγγελία του ηθοποιού Βαγγέλη Λιοδάκη) που διοργάνωσε το περασμένο Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Χανίων, ο ιδιαίτερα δραστήριος Σύλλογος “Οι Φίλοι των Γραμμάτων και των Τεχνών”, με πρόεδρο τον και συνεργάτη της εφημερίδας μας, καθηγητή – ερευνητή Δημήτρη Δαμασκηνό, η παρούσα “Στάση”. Εν είδει χαιρετισμού. Κι ας μην ήμουν παρών (ήταν και η απονομή των βραβείων του 3ου Διαγωνισμού Αφίσας στο Μουσείο Τυπογραφίας της εφημερίδας μας, το ίδιο βράδυ) σ’ αυτήν τη μοναδική, όπως πληροφορήθηκα από πολλές πηγές, μουσικοποιητική πανδαισία.

​

Δωρητής (και μάλιστα γενναίος) συναισθημάτων, όπως έχει επισημάνει η κριτική, ο δημοσιογράφος – ποιητής ή ο ποιητής – δημοσιογράφος, αν προτιμάτε, Γιώργος Δουατζής. Μια ζωή καθώς μετρά μέχρι τώρα, με τη συμπλήρωση 40 χρόνων εκδοτικής του παρουσίας, είκοσι τέσσερα (24) βιβλία, με τελευταίο “Το κόκκινο κασκόλ”. Τον ίδιο χαρακτηρισμό μπορεί να δώσει κάποιος και στον “εξαίσιο” (κατά Γ. Δουατζή και όχι μόνο) και στον επίσης “μανιώδη” της ποιότητας φίλο μου Δημήτρη Δαμασκηνό. Γενναίοι δωρητές συναισθημάτων κι αυτοί. Δωρεάν έλαβον, δωρεάν δίδουν… Ευτυχής συγκυρία η συνάντησή τους!